bu?

tok gitarlar dinledim, kaygan zeminlerde, durağan sesler..

ileri atıldım, ayaklarım sabit, belimden sarkarken buldum kendimi..
tutunurken kırılmış birkaç tırnağım.. kırmızı lekeler kan mı oje mi bilemedik hiç..

kabuslar gördüm, yavaşça uyandığım, küfürler ettim sesimi hiç alçaltmadığım..

ben insanları sevdim, söyleyemedim, sevildiğimi duydum, inanamadım..
ben bağlanamadım hep gittiler.. kalanlardansa haberim olmadı..

iyiler hep ters açıda kaldı..

ben durdum.
gitmek hep biraz sakildi..
her söz yalan, aldatmak olağan, gözyaşı ise klişeydi.