bu daha ne kadar devam edecek?! ben deneyip duracağım, hayat çelme takıp duracak.. çelmeyi kendi kendime takıyorumdur belki, olmayacak şey değil.. ayağa kalkmışken yürümeye devam etmek istiyorum ama yön yok, ışık yok, pabuçlar rahatsız.. yine bonboş metafor..
seni beklerken oyalanıyormuşum gibi de geliyor bi yandan. üst üste o kadar çok hata ya da hataya benzer şey yaptım ki, doğruyu ayırt etmem çok güç artık. "daha iyi yenilmek" falan bitti hep.
çok düşüğüm bugün, kızgınım da biraz. ondörtbindörtyüzseksenyedi adım atmışım, ne oldu, eve döndüm yine. galiba 'biraz'dan fazla kızgınım. rüyamda seni gördüm sanırım, bitmedi gitti seni sevmelerim, özlemelerim.. en çok ona kızgınım.
al! kahve de soğudu yine..
