çok özlüyorum be!

"özlemek, alışkanlığa dair bişey ya, böylesi çok garip.."
demiştim bi ara.
sanırım bunu ona da söyledim.
umarım söylemişimdir..

çok mu?

tanımadığım biriyle rakı içip, dinlemek..

sırasında sarhoş olmak istiyorum.

how long is now

yoldaydık, çağrı sertel çalıyordu..

o öğleden sonrada, bir türk kahvesi arifesinde, ben sıkılmadan, sen eskimeden önceki yerdeyim..
aylardan çıkmaz,
günlerden çarşamba,
evrenlerden paralel olandayız..

yoldan çıkmadık tatlım, bizim yolumuz bu sadece..

nedensiz ağlama seansına hoşgeldiniz!

chet baker, öyküler ve açık perdeler zorunludur.

yalnızlığınızı, şerefli 'çok'luğunuzu , iskender'i ve tüm sevdiklerinizi haberdar edin,
kadıköy sahnemiz açıldı.


not: bazen aylık bir gazetenin bir küpürü yeterlidir. bazen.

sırları her zaman çok sevdim.

benim en sevdiğim roman yüzaltmışsekiz sayfa..

evet.
merak edip, kapağını açmadığın o kitap, sadece yüzaltmışsekiz sayfa.

iş ki, bu mevsimde bunun bir önemi yok.
çünkü mevsim, olamadıklarımızı eleştirmeye, itmeye ve sonrasında da rahatça uyumaya daha uygun.
şevke, iştaha ve acımasızlığa..
hevese, denemeye ve hıza..

küsecek değilim,
fakat -yalan söylemek istemem-,
kızdım, kırıldım.

iyi arkadaşlar,

nefes ciğere sığmadığında,

bir telefon kadar uzaktadır.

içtik evet.

ben saçlarımla tutundum hayata, o müstehzi gülüşüyle..
turuncuyu seçtik renklerden, çiçeklerden nergisi..
parmak uçlarımız nabzımızda, buz mavisi bir göğe dönüp yüzümüzü beklemeye koyulduk..
oysa gerçek, bir dolmuş camına takılı kaldı. yere umulmadık kadar yakın..

wild beasts /// past perfect

no such a thing.