kadın bilmez mi?

yine attılar beni ziftin içine.
tam unuttum derken..
bir tutam var saçımda, görsen severdin..

mevsim yumruları..

"Innocence and arrogance entwined,
In the filthiest of minds."

yamalarım.

akustik coverlar..
ezilmiş, incelmiş yastıklar..
inilmiş ama çıkılamamış merdivenler..
sabırsızlıkla doldurulmuş inboxlar..
sezon finali yapmış diziler..
yarım bırakılmış makaleler,
ikişer kez okunmuş söyleşiler..
kadeh kenarlarından çıkmamış ruj lekeleri..
burkulmuş bilekler ve
yamalar..
yeni, büyük ve sakil yamalar..

hazirana taşınanlar..

0105_KK

o akşam, cennetin ortasında ateş böcekleri gördüm..
hayatımda ilk kez.
birine dokundum hatta..
o sırada komşu balkonda "hang me, oh hang me" çalıyordu..
aklımdan geçen ilk şey, ona anlatırken gözlerimin direkt içine bakıp nasıl tebessüm edeceği oldu..

buna aşk diyenler var..
bense onlara sırtımı dönüp gitmek istiyorum.
en uzaklara..

huzursuz ruh

yediklerimin hiçbiri canımın çektiği değil ya da çalan şarkıların hiçbiri aklımdaki melodiye benzemiyor..
hiçbir kıyafet yakışmıyor, pabuçların hepsi sıkıyor, yüzükler bol geliyor.
saçımı asla doğru yerinden ayıramıyor, dişlerimi düzgün fırçalayamıyorum.
ne duyduklarım yeterince komik, ne de gördüklerim yeterince trajik..

yokuş aşağı yuvarlanıyorum yine, bu kez daha büyük bir felakete..
ellerime baktığımda, parmak uçlarımdan yok olmaya başladıklarını görebiliyorum.
fakat bu, her sabah aynı güne uyanıp, her gece aynı derecede yorgun uyumama mani olmuyor.

ezbere konuşmaktan sıkıldım.
ve bu ergen tragedyalarından..

son olarak; 

"aysel git başımdan"..

içime kapandığım..

doğrudur.

haftalar öncesi..

her hikayenin kötü adamı var evet.
ve ömür onları arzulamakla geçiyor..
maalesef.

iş o ki başkaca 'kötü'ye luzum yoktu..

ve bu kadın,
-ki daha önce 'kötü' oldu-
hiç korkmadı.
ama bu kez onun payına susmak düştü..

şimdi,
sessizlik öldürüyor onu.
zihni dolu, dili lal.

ölüyor..

duruyor..

ölü.

öp ama sevme beni.

benim söyleyebildiklerim sınırlı.
bildiklerimle değilse de, kelimelerle..

hava bu kadar soğuk değildi..

koltuğun ortasına oturdu.
herkes gibi bir kenarına ilişmek yerine, tam ortasına..
ne yapsam yakınındaydım artık.

söylediklerinin hiçbirini hatırlamıyorum.
tek hatırladığım, kendime çektiğim dizlerimin üzerindeki uzun parmakları..