buraya iyi bişey yazmak mümkün olmuyor, şimdi hepimiz evdeyiz.. her sabah imdb ortalaması 6.1 olan bir filmin tutarsız hatıralarıyla uyanıyorum, kaldığımız yerden devam edebilmeyi umarak. ne kaldığım yeri, ne devam etmek istediğim yönü hatırlamıyorum oysa..
bu belirsiz bekleyiş her geçen gün kaburgalarımı birbirine yaklaştırıyor, zihnimi bulandırıp, uykularımı bölüyor..
en kötüsü de, zerre iyiye gitmiyor.
dalgaların sesini hayal ediyorum, saçlarım uçuşuyor gece esintisinde, güleceksin belki ama omzuma sardığın şalı hissedebiliyorum.. atom dudaklarımı yaktıkça, içinde buzların salındığı rakıyla serinletiyorum onları.. ne çalıyor? bilmem, sen ne istersen.. ah seni tanıtmadım değil mi, sen benim tatlı sürprizim..
