gün doğsun diye bekliyorum. gün doğumları ilgimi çekmez
aslında, batımlarına ise aşığım.
dolapta bulup yediğim, ekşimiş haşlanmış mısırın zarı var
dişimin arasında, tek düşünebildiğim o. neredeyse orada olduğuna sevineceğim,
aklımı meşgul ettiği için. saçlarım yağlı, t-shirtüm delik, sivilcelerim azdı,
şeytan tırnağımı yoldum, sızlıyor o da. kusursuz bir pejmürdelik. yorgun muyum?
o da garip bir duygu, yüzü olmuyor insanın dolu dolu yorgunum demeye ama
yorgunum ya, bal gibi (dur hadi iyice saçmalayalım) buz gibi yorgunum.
doğru şarkıyı bulup dinleyeceğim derken oniki dakika
oyalandım, arada doğdu gün. böyleyim ben, hakkıyla yapacağım derken, şeyleri
hep kaçırdım. her-şeyleri..
ne ki bu “ilk ışık” muhabbeti?! garip puslu bi gökyüzü..
bank da ıslaktı, kıçım sırılsıklam. yürüyüşe çıkacak ilk yaşlıyı bekliyorum,
düşerler şimdi.
