ellerim ceketimin cebinde, yürüyorum mühim şeyler düşünür gibi, mühimmiş gibi.. sırf bu yüzden tutamıyorum elini, sırf bu yüzden ayrı ayrı yürüyoruz, insanlar geçiyor aramızdan, sesler, arabalar, şehirler.. ve sırf bu yüzden düşüyorum hep ben ve hep yetişemiyorsun sen..
mühim değil..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder