bu ara,

herkesin "kusursuz" olduğunu söylediği hayatıma kusurlar üretiyorum, çözümler burnumun dibindeyken, ben görmezden geliyorum, önüme çıkan fırsatları düşünmeden geri çeviriyor, yanlış kararlar alıyorum.
dertsiz başıma dert arıyorum özetle.
herşey yolundayken, şans her zaman yanımdayken, geniş zamanlarda yaşayıp, dinç ve huzurlu bir şekilde uykuya dalacakken, şımarık bir çocuk gibi bahaneler uyduruyorum..
böyle mi?
teselli edenlere inanırsak böyle evet.
çünkü ben sıkıntı nedir bilmedim bu zamana kadar tabii, o yüzden böyle minik şeylere takılıyorum..
evet.

ne aptalım..
anlattığım için..

*marcus!

sensiz ne yapardım!!
gel yine..

bu sabah şunu yaptım;

uyandım, hazırlanıp evden çıktım, durağa yürüdüm 5dk., otobüse bindim, yolculuk 25 dk., ofise yürüdüm, pastaneye uğradım 5dk., kapıdan girip kabanımı çıkardım ve 'a-a ben bu hırkayı mı giymişim?' dedim. 35dk.'da giydiğim şeyi unuttum!

dün de şunu yaptım;
onikiyile onikiyi toplayıp yirmiiki buldum..

world builder

World Builder from Bruce Branit on Vimeo.

çok ürkünç!

clocks

>>

"çekiniz" yazan kapıyı ittim yine..