bu ara,

herkesin "kusursuz" olduğunu söylediği hayatıma kusurlar üretiyorum, çözümler burnumun dibindeyken, ben görmezden geliyorum, önüme çıkan fırsatları düşünmeden geri çeviriyor, yanlış kararlar alıyorum.
dertsiz başıma dert arıyorum özetle.
herşey yolundayken, şans her zaman yanımdayken, geniş zamanlarda yaşayıp, dinç ve huzurlu bir şekilde uykuya dalacakken, şımarık bir çocuk gibi bahaneler uyduruyorum..
böyle mi?
teselli edenlere inanırsak böyle evet.
çünkü ben sıkıntı nedir bilmedim bu zamana kadar tabii, o yüzden böyle minik şeylere takılıyorum..
evet.

ne aptalım..
anlattığım için..