eh

hayat kapağı açılmamış bir kavanoz hala. yaşamaya başlamadım yani henüz. zorluyorum.. avuç içlerim kıpkırmızı, acıyor, o ise bükük, çizik..
korkarım birgün biri gelip tek hamlede açacak benim yorduğum kapağı, yüzünde sahte bir merhametle. ben kızgın, yenik..
ve bu kez de kavanozun içindekini istiyor olacak mıyım, şüpheliyim..
e doğa kanunu..

yirmidörtekim