10.02

şu an bulunduğum yer ve yapmakta olduğumun yerine tercih edeceğim gazilyon şey sayabilirim..

hatta o kadar sıkılıyorum ki, bunu gerçekten yapabilirim.

asansörde mahsur kalmak gibi..

dar ve eski bir asansörde ama.. ve yalnız..

oldukça klostrofobik..

nefes darlığı, çaresizlik..

"hepsi yetmiyormuş gibi bir de bütün problemlerimi, mutsuzluğumu meşrulaştırmak zorundayım." dedim telefonda,

"saçmalama buna gerek yok!" dedi karşıdaki ses.

"gerçekten mi?! seni seviyorum" dedim, "çok yoruldum."

"yorgunsan yorgunsundur, izah etme bunu." dedi, "ben de seni seviyorum."

öncesi ya da beş saat sonrası umrumda değil, şu anda çok çok mutsuzum.

bunun bir izahı yok..