25 Ekim 2010 Pazartesi

ben,

böyle kollarım dirseklerimden itibaren hareketsiz durmaktayken, elimi kaldırıp, yüzümü kapatan saçı kulağımın arkasına itemezken.. böyle bitkin ve yılgınken, tonlarca şey geçiyor zihnimden, söyleyecek onlarca cümle.. çoğu nefret ve hakaret dolu..
ve ben böyle susmuş, susturulmuş, kendi yarattığım çaresizliğe bu kadar inanmış ve yine kendi yarattığım tekilliğe bu kadar batmışken..
böyle erimiş, olmaktan bu kadar vazgeçmişken..
alacağım cevapları, anlatılacak kıssaları, yalancı özdeşlikleri..

istemiyorum..

Hiç yorum yok: