seni düşününce, kaval kemiğimi masanın destek yerine vurduğumdaki gibi acıyor canım, içime işliyor... delice küfrediyorum, bağırıp-çağırıyorum... sızı hafifliyor, zamanla geçiyor... ama şiddetine göre darbenin, bazen iz kalıyor... iyi bu, yara-bere içindeki bacaklarıma baktıkça seni hatırlıyorum ve "aynı hatayı tekrarlamayacağım" diyorum kendi kendime...
6 Temmuz 2007 Cuma
insan türü
seni düşününce, kaval kemiğimi masanın destek yerine vurduğumdaki gibi acıyor canım, içime işliyor... delice küfrediyorum, bağırıp-çağırıyorum... sızı hafifliyor, zamanla geçiyor... ama şiddetine göre darbenin, bazen iz kalıyor... iyi bu, yara-bere içindeki bacaklarıma baktıkça seni hatırlıyorum ve "aynı hatayı tekrarlamayacağım" diyorum kendi kendime...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
6 yorum:
hep öyle diyoruz ama galiba akıllanmak için yara izlerinden fazlasına ihtiyacımız var. Bazen o kolu bacağı kesip atmak gerekiyormuş gibi geliyor bana.
Üstündeki izlerle birlikte..
Öyle tuhaf ki insan, iki yara kabuk tutmayabiliyor ama kolu bacağı gözden çıkartınca bir bakıyorsun meğerse yedeği gizliymiş içinde.
koşan, zıplayan, yepyeni, pürüzsüz bi bacak...
gündüz rüyası...
bekliyorum...
korkuyorum yinede acirsa diye desem hicbiriniz bana inanmazsiniz cunku ben baya yedek tukettim...bitti galiba yedeklerim...:) sictim kaldim kolsuz bacaksiz...
bu yazı ve yorumlar aklıma ece temelkuran'ın bir şiirini getiriyor. (ki bilge bilir şiir denen şeyden hiç hoşlanmam)
"öykü, kanatlarını kıran insana aşık olduğunu kabul etmek ve her ikindi patiskadan kanat biçmektir kendine"
benim kastettiğim kendine azimle yeni kol bacak yapmak değil.
kanat manat istemiyorum, kol-bacak istemiyorum demek. sonra artık ne olursa..
of bilmiyorum neden uzattığımı.
konu kapanmak istemiş ama biraz da yazının sahibi olarak gaza geldm...
bu bacaktan tamamen kurtulma hikayesi bişey getirdi aklıma, tanıdığım bir müzisyen var, bir bacağı diğerinden kısa (yok değil ama iyi bi örnek olacak sanırım), yürümekte güçlük çekiyor haliyle ve destek alma ihtiyacı duyuyor, dengesini yıllardır biyerlere tutunarak sağladığı için de kolları artık çok güçlü...
yani; insanın güçsüz, sakat ya da eksik kalan yanını başka biyer daha da güçlü hale gelerek telafi ediyor, yeter ki mal gibi oturup kalmasın, illa da yüriicem falan desin...
örnek başka biyerden bakıyor ama, doğru anladım sanırm sonunda... :)
When u try ur best but u dont succeed..
When u get what u want but not what u need..
When you feel so tired but u cant sleep..
could it be worse?
Yorum Gönder