yeni defter aldım kendime..
bunda bir metafor aramaya gerek yok..
eski defterden gerekli(!) bilgileri yenisine aktarırken biraz göz gezdirdim.. sayısız bilet, hatırlatma notları, telefon numaraları, yazarı not edilmemiş kitap isimleri, yazımın okunmadığı, kırmızı mürekkebi dağılmış yazılar, mutsuzluk, umutsuzluk, suskunluk, saklılık, bıkkınlık, bilmezlik, bilinmezlik..
aylardır çantamda, kolumun altında taşıyormuşum bunları..
yazık..
şimdi kurtulmak zamanı tüm ağırlıklarımdan.. istiflediğim yeter! dönüp dönüp ardıma baktığım..
bir dolu yanlışım var muhakak! olacak da daha.. kırılacak kalbim ve ben de kıracağım birilerini, evet..
potlar kıracak, imla hataları yapacağım ve kimbilir kaç dosyayı kaydetmeden kapatacağım..
düşeceğim, birşeyleri düşüreceğim, yemekleri yakacak, anahtarımı kaybedeceğim..
tümbunların insan olmamla bir ilgisi var mutlaka!
üzüleceğim bir aralık ve saklayamayacağım bunu yine ama utanmamayı öğreneceğim bu kez!
susmam gerekirken konuşacak, söylemem gerekenleri sır gibi saklayacağım..
kahkahalar atacağım bir masanın başında, yanımda dostlarımla, ertesi akşam ağlayacağım kederden, yalnız..
ama her sabah uyanacağım, denemek için yeniden..
ve yeni defterime yazacağım bunları, aylar sonra böylesi öfkeleneceğimi bilerek..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder