benim hafızam korkunçtur.. bilen biliyor zaten, isimleri ve bir dolu şeyi aklımda tutamıyorum (tutmuyorum). ama ilkokul müsameresinde okuduğum şiiri hatırlıyorum..
yaşla, kodla ilgili tabii..
gönlün ne yanda olduğuyla ilgili, şimdiden kaçmanın kolay yolu sanırım bazen..
zamanı dondurmak, geri almak gibi biraz da..
aradan yıllar geçse de onun dokunuşunu onlarcası arasından ayırt edip, o güne gitmek, o gün konuştuğun gibi konuşmaya, hissetmeye başlamak.. sanal biraz, sonra dann diye çakılmak var.. fakat bitene kadar müthiş, korunaklı, güvenli..
ya da eski bir dostla aranda neler geçmiş olursa olsun, habersiz zamanlar araya girmiş olsa da, bir masanın iki tarafında sadece bakışarak yalnızca o iki kişinin anlayacağı/anımsayacağı bir şeye dakikalarca gülebilmek..
annenin evine gittiğinde ışığı ya da musluğu açarken bocalamamak gibi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder