işittiklerim söylenmemiş, gözlerimizi kederle daldırdığımız sular temizmiş gibi öylece duramam..
oldu.
hepsi.
yapamam..
bilmiyormuş gibi yaşayamam,
yaşayamayız..
bize öğretilenler, sunulanlar, sakınılanlar sır değil elbette ama telaffuz edemeyiz.
yollar çatallandı daima ve her ayrım zifir karanlık, sen hep öfkeli..
ben sessiz, benzim sapsarı, diğerleri ağlamaklı..
şimdi hepimiz tekinsiz orman hayvanları gibi, yalnız biz gibilerin duyacağı çığlıklar atıyoruz, korkak ve biçare..
durulacak dediler bize, yavaşlayacak..
fakat şimdi biliyoruz ki, yaşam durağanlaştıkça, büyüyor ve keskinleşiyor kararlar..
koltuklar büyüdükçe, küçülüyoruz biz ve sarkıttığım bacaklarım ağrıyor şimdi..
tüm bunlar olmamış gibi davranamam..
kaldı ki, oldu bitti.
mutlu değilsek de huzurluyuz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder