"özür dilerim ama yüzü olmayan adamın sesi hiç olmaz" diyorum.
"benim bir yüzüm var elbette" diyor bana. ah kibiri öyle tadında ki.. burnunu hafifçe kaldırdığını hayal ediyorum.
"ben neden göremiyorum bu yüzü o halde" diye soruyorum, cevap vermiyor. yine tatsız bir karanlığa düşüyorum.
ve sonunda hep david sylvian bir şarkı söylüyor kulağıma..
bu kez 'the only daughter' olsun..
nasılsa ancak rüyamda görürüm..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder