1 Kasım 2006 Çarşamba

rüya

bomboş bir duvara bakıyordu, boş, beyaz bir duvara, hiçbir şey düşünmeden… “o an"ın tadını çıkarıyordu, huzurun, dinginliğin… adamın parmakları saçlarının arasında dolaştı… söylenecek onca söz varken susuyorlardı, o an öyle güzel, öyle yalındı ki, geçmişsiz, geleceksiz…

Hiç yorum yok: