dudağımın kenarında, alt dudakla üst dudağın birleştiği yerdeki minik çukurda yani, gitmek bilmeyen bi hüzün var.
bazen acı acı tebessüm ediyorum onu saklamak için, sağdan alıp sola koyuyorum, soldan alıp sağa koyuyorum, eriyip gitsin istiyorum, olmuyor…
kimi zaman da öfkeleniyorum bu yapışkan şeye, kemirmeye başlıyorum, yiyip içimde hapsetmeye çalışıyorum, o da olmuyor…
arada bir de koyveriyorum kendimi, apaçık sergiliyorum “leblebi hüznü”mü, ağzımı açıp da tek kelime etmiyorum, öylece dursun diye, düşmesin diye…
ama yoktu bu!
muhtemelen başkasının dudağından havalanıp benimkine kondu!
gitsin!
benim dudaklarımdan da bir başkasınınkine bulaşsın artık!
lütfen!
lütfen…
yoruldum...
çok...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder