o filmi ilk izlediğim günü hatırlıyorum, üzerimde pembe askılı bir bluz vardı… sıcaktı, ağustos başıydı sanırım…
o ne giymişti?
hatırlamıyorum! önemi de yok zaten.
mevsimi şaşmış olsa da tam hayal ettiğim evdi konusu geçen, onun da… en azından öyle söylemişti…
ayrı zamanlarda, aynı hayali kurmanın sarhoşluğunu yaşadınız mı hiç? ben yaşadım…
çoğu sarhoşluk, sabah, öldürücü bir baş ağrısına dönüşür, bu neden farklı olsun ki?
her neyse…
yazın, hafif şeyler yiyip, hafif şeyler giyince, sanırım fikirler de hafifliyor…
çünkü o gün, o salonda, o koltukta, yanımda o otururken, gelecekte herhangi bir zaman, o evde, o kadar aşık olacağıma inanmıştım…
şimdi,
kış olmaya üşenen tembel bir sonbaharda, bu evde, bu koltukta, yalnızken, o gün inandığım hiçbir şeye inanmıyorum…
böylesi daha iyi…
ürkütücü ama…
daha iyi…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder