kız öyle güzel uyuyordu ki…
öyle devinimsiz,
dudakları hafif aralı, ellerini başının altında kavuşturmuş…
onu izlemek, hiç duymadığı bir şarkıyı ezberden söylemek gibiydi…
“demek böyle bişey?!” dedi…
ikisinin de yüzünde aynı yastığın izi…
bundan öte ne vardı ki?!
o an, bilinmeyenden bile güzeldi…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder